Portal informacyjny
Humanistyka i sztuka
Na czele Rady Ochrony Zabytków
Prof. dr hab. Bogumiła J. Rouba, emerytowana profesor z Wydziału Sztuk Pięknych UMK, została powołana na przewodniczącą Rady Ochrony Zabytków na kolejną pięcioletnią kadencję.
Oprócz prof. dr hab. Bogumiły J. Rouby, w składzie rady zasiada także prof. dr hab. Jadwiga W. Łukaszewicz z Instytutu Archeologii Wydziału Nauk Historycznych UMK. Radę, poza przewodniczącą i zastępcą, reprezentuje łącznie 17 członków i członkiń.
Rada Ochrony Zabytków jest najwyższym i najważniejszym organem doradczym, wspierającym Ministra Kultury w ustalaniu strategii, założeń i planów doskonalących skuteczność ochrony dziedzictwa naszej kultury.
Bogumiła J. Rouba - w roku 1972 ukończyła studia w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym samym roku rozpoczęła pracę jako asystent naukowo-techniczny, a od roku 1974 jako asystent dydaktyczny w Zakładzie Konserwacji Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. W roku 1983 obroniła pracę doktorską na temat budowy i problemów konserwacji obrazów XIX-wiecznych. W roku 1993 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie przeprowadziła przewód kwalifikacyjny drugiego stopnia na podstawie pracy badawczej "Osłony odwroci jako metoda profilaktycznej ochrony obrazów" i dorobku konserwatorskiego. W 1995 roku otrzymała stanowisko profesora UMK, a w 2001 – tytuł profesora sztuk plastycznych. W latach 2001-2014 kierowała Zakładem Konserwacji Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej UMK. W poprzedniej kadencji (2016-2020) pełni funkcję przewodniczącej Rady Ochrony Zabytków. Pracowała przy konserwacji kilkudziesięciu obrazów, malowideł ściennych. Jest autorką 135 publikacji. Odznaczona m.in. Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis" (2005); Złotym Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis" (2018) oraz Złotym Krzyżem Zasługi
Prof. dr hab. Jadwiga W. Łukaszewicz - stopnie doktora (1987 r.) i doktora habilitowanego (2002 r.) uzyskała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Torunia w dyscyplinie nauk o sztuce w zakresie konserwacji i restauracji zabytków. W 2015 r. otrzymała tytuł profesora. W latach 2000-2014 kierowała Zakładem Konserwacji Elementów i Detali Architektonicznych. Od roku 2018 jest pracownikiem Instytutu Archeologii Wydziału Nauk Historycznych UMK. Zajmuje się przyczynami i mechanizmami korozji zabytków, nowymi materiałami i metodami konserwacji budowli, detali architektonicznych i rzeźb wykonanych z naturalnych i sztucznych kamieni. Badania naukowe realizowała w ramach funduszy KBN, NCN, we współpracy z jednostkami naukowymi w Niemczech, Belgii, Włoszech, Portugalii oraz w ramach europejskich programów Kultura 2000, 6PR UE, 7PR UE, a w programie Horyzont 2020 w projekcie IPERION odpowiada za zagadnienia związane z konserwacją zabytków kamiennych. Wyniki swych badań przedstawiła w ponad 80 artykułach w czasopismach naukowych oraz w prawie 80 referatach na konferencjach naukowych w kraju i zagranicą (m.in. w Bułgarii, Niemczech, Włoszech, Francji, Belgii, Szwecji, Łotwie, USA). Była autorem, współautorem i redaktorem 6 książek. Prowadziła badania konserwatorskie i opracowała programy prac konserwatorskich ok. 100 zabytków kamiennych i architektonicznych, przy takich dziełach jak toruński ratusz, ruiny zamku krzyżackiego w Toruniu, katedry w Kołobrzegu i Koszalinie, elewacje kościoła św. Jerzego w Dzierżoniowie. Prowadziła samodzielnie lub była członkiem zespołów konserwatorskich realizujących prace przy wielu cennych obiektach zabytkowych, m.in. kaplicy Najświętszego Sakramentu, ołtarzach w katedrze w Płocku, portalach w katedrze w Gnieźnie, epitafiach w katedrze św. Janów w Toruniu. Aktywnie działa na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i środowiska konserwatorskiego.
