Życie kampusu [2024-11-25]

Jubileusz z nagrodami

— Redakcja

Prof. Mieczysława Czerwionka-Szaflarska, prof. Gerard Drewa, prof. Arkadiusz Jawień, prof. Jan Kopcewicz i prof. Mariusz Wysocki to pierwsi laureaci Nagrody Laurus Aesculapii, przyznawanej osobom szczególnie zasłużonym dla rozwoju Collegium Medicum i kształcenia medycznego na UMK. Statuetki wręczono podczas uroczystości jubileuszowych w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.

W roku akademickim 2024/2025 Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu świętuje trzy ważne jubileusze: 40-lecie powstania Akademii Medycznej w Bydgoszczy, 20-lecie jej połączenia z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu i utworzenia Collegium Medicum UMK oraz 80-lecie istnienia Uniwersytetu. Dwie pierwsze, nawiązujące do tradycji kształcenia medycznego w Bydgoszczy, celebrowane były 25 listopada 2024 r. – niemal dokładnie dwie dekady po tym, jak toruński Uniwersytet Mikołaja Kopernika i bydgoska Akademia Medyczna połączyły siły.

Z tej okazji w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy odbyło się uroczyste posiedzenie Senatu UMK i Rady Rektorskiej.

W swoim wystąpieniu z okazji jubileuszu rektor UMK prof. dr hab. Andrzej Tretyn podkreślił, że "jednogłośna decyzja Senatu Akademii Medycznej w Bydgoszczy o połączeniu z toruńskim uniwersytetem, była dowodem odwagi i wizji, umiejętności wyjścia poza własne środowisko i poza komfort tego, co znane".

Dziś z szacunkiem i wdzięcznością myślę o wszystkich, którzy znaleźli w sobie tę odwagę – dodaje rektor. – Podczas tej uroczystości wspominać będziemy wiele takich osób, pozwolą państwo, że w tym momencie przywołam dwie. Pani profesor Danuta Miścicka-Śliwka, ówczesna rektor Akademii Medycznej, dostrzegła szansę na to, by jej ukochana Uczelnia stawała się silnym ośrodkiem kształcenia medycznego o europejskiej renomie i potrafiła przekonać społeczność Akademii do swojej wizji. Pan profesor Jan Kopcewicz, wówczas rektor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, był wielkim orędownikiem budowy silnych, regionalnych uczelni zdolnych do konkurowania w otwierającej się właśnie europejskiej przestrzeni badań i kształcenia.

Podczas uroczystości wykład poświęcony dziejom akademickiego nauczania medycyny w Bydgoszczy wygłosił dr Krzysztof Nierzwicki, a goście mieli szansę posłuchać wspólnego występu obu uniwersyteckich chórów: Chóru Akademickiego UMK oraz Chóru Collegium Medicum.

Wyjątkową galę uświetniło przyznanie Collegium Medicum Medalu Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis. To najwyższe odznaczenie marszałkowskie zostało wręczone za szczególne zasługi na rzecz regionu.

Punktem kulminacyjnym wydarzenia było wręczenie wyróżnień Laurus Aesculapii osobom szczególnie zasłużonym dla rozwoju Collegium Medicum i kształcenia medycznego na UMK. Nagroda stworzona w Roku Jubileuszy z inicjatywy władz rektorskich jest sposobem uhonorowania tych, którzy rozwijają badania naukowe, infrastrukturę uczelni, wspierają rozwój kadry akademickiej, budują międzynarodowe relacje i współpracują z otoczeniem społeczno-gospodarczym, a także swoim działaniem przyczyniają się do popularyzacji osiągnięć Collegium Medicum, zarówno w kraju, jak i za granicą.

Pierwszymi laureatami Nagrody Laurus Aesculapii zostali: prof. Mieczysława Czerwionka-Szaflarska, prof. Gerard Drewa, prof. Arkadiusz Jawień, prof. Jan Kopcewicz i prof. Mariusz Wysocki.

Sylwetki nagrodzonych:

Prof. dr hab. Mieczysława Czerwionka-Szaflarska urodziła się 9 września 1945 roku w Kobiórze w województwie katowickim. Ukończyła Wydział Lekarski Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach w 1970 roku. Tam się doktoryzowała w 1973 roku, a habilitację uzyskała w Akademii Medycznej w Bydgoszczy w 1989 roku. W roku 1976 zdobyła II st. specjalizacji w dziedzinie pediatrii, 1997 – II st. w dziedzinie alergologii, w 1998 – II st. w dziedzinie gastroenterologii, a w roku 2014 uzyskała specjalizację z gastroenterologii dziecięcej. W latach 1970-1973 była asystentem Instytutu Pediatrii w Zabrzu Akademii Medycznej w Katowicach. Od roku 1973 związana była zawodowo z Bydgoszczą, gdzie rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym, a następnie w Szpitalu Uniwersyteckim nr 1 im. dr. A. Jurasza w Klinice Chorób Dzieci, pracując kolejno jako adiunkt i docent. W latach 1989-2015 była kierownikiem Pediatrii, Alergologii i Gastroenterologii Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy (od 2004 roku Collegium Medicum UMK). Prof. dr hab. Mieczysława Czerwionka-Szaflarska w latach 1990-1996 pełniła funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego ówczesnej Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy. W latach 1996-1999 była prorektorem ds. studenckich, a w latach 2002-2004 – prorektorem ds. nauki i współpracy z zagranicą. W latach 2004-2005 pełniła funkcję pełnomocnika rektora UMK ds. nauki i współpracy z zagranicą Collegium Medicum UMK. Była założycielką Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom z Chorobą Glutenową, od 1983 roku członkiem zarządu Bydgoskiego Towarzystwa Lekarskiego, przez ostatnie kadencje wiceprezesem PTL, członkiem Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dziecka (przez dwie kadencje prezesem), wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego oraz przewodniczącą Oddziału Bydgoskiego Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. Wypromowała 60 doktorów. Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznakami honorowymi "Za zasługi dla miasta Bydgoszczy" i "Za wzorową pracę w służbie zdrowia". Przez 13 lat pełniła funkcję konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pediatrii, w roku 2013 została powołana na stanowisko konsultanta krajowego ds. gastroenterologii dziecięcej. Przez 18 lat od 1997 roku była dyrektorem Podyplomowej Szkoły Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. Została uhonorowana przez dzieci Orderem Uśmiechu (1997), a przez środowisko lekarskie medalami "Gloria Medicine" (2014) oraz "Gloria Pediatriae". Otrzymała także Oskara Pediatrii przyznawanego przez Polskie Towarzystwo Pediatryczne (2009) oraz tytuł "Kobiety Medycyny" nadawany przez redakcję Portali Medycznych (2015). 

Prof. dr hab. Gerard Drewa urodził się w Poznaniu w 1941 roku. Jest absolwentem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1967). Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w Akademii Medycznej w Gdańsku na podstawie rozprawy doktorskiej pt. "Wpływ benzopirenu i metylocholantrenu na aktywność niektórych hydroliz lizosomalnych w skórze myszy białych "BN" i czarnych "C57BL" w początkowym okresie karcynogenezy" (1973). Stopień doktora habilitowanego otrzymał w Akademii Rolniczej w Szczecinie na podstawie rozprawy "Badania nad wpływem olejów napędowych i detergentu ABS na garnelę Crangon crangon L." (1985). Od 1990 roku prof. AM  w Bydgoszczy, od 2001 roku prof. zwyczajny. Pracował w Akademii Medycznej w Gdańsku w Katedrze i Zakładzie Biologii i Parazytologii jako asystent wolontariusz, asystent techniczny, doktorant, starszy asystent i adiunkt w latach 1969-1984. Był kierownikiem Laboratorium Analitycznego w Szpitalu Chorób Płuc w Dzierżążnie (1972-1978) oraz kierownikiem Liceum Pielęgniarskiego w Kartuzach (1979-1983). Od 1984 roku pracował w Katedrze i Zakładzie Biologii Medycznej Akademii Medycznej w Bydgoszczy (obecnie Katedrze Biologii Medycznej CM UMK) jako adiunkt, p.o. kierownika, docent, a w latach 1986-2010 jako kierownik Katedry. Był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1987-1990, 2002-2005), prorektorem ds. studenckich (1990-1996) oraz pełnomocnikiem rektora ds. zorganizowania Wydziału Pielęgniarskiego (III 1996-VI 1997). Członek Polskiego Towarzystwa Anatomicznego (1989-), Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego (1990-), Polskiego Towarzystwa Histologicznego (1990-), Polskiego Towarzystwa Genetycznego (1994-), Kapituły Nagród i Stypendiów Naukowych przy Prezydencie Bydgoszczy (1995-). Podejmował problematykę badawczą z zakresu sozologii, zanieczyszczenia wód Zatoki Gdańskiej, następnie onkologii eksperymentalnej oraz roli hydrolaz lizosomalnych i enzymów antyoksydacyjnych w patologii chorób nowotworowych, genetyki, parazytologii lekarskiej, biblistyki, biografistyki i innych. Uczestniczył w IV wyprawie stacji naukowo-badawczej Polskiej Akademii Nauk na Antarktydzie (1978/1979). Współtworzył wraz z innymi kierownikami katedr biologii medycznej akademii medycznych w Polsce ramowy program przedmiotu "biologia medyczna", a w latach 1989-1996, na zlecenie Ministra Zdrowia, pracował nad utworzeniem ogólnopolskiego programu ramowego, tzw. programu minimum i listą umiejętności dla absolwenta wydziału lekarskiego. Autor ponad 120 publikacji naukowych (artykułów, książek, podręczników, skryptów) oraz nie mniejszej liczby doniesień zjazdowych, recenzji, referatów oraz opracowań popularnonaukowych. Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką honorową "Za zasługi dla miasta Bydgoszczy".

Prof. dr hab. Arkadiusz Jawień urodził się w 1952 roku w Gorzowie Wielkopolskim. Studia ukończył na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Pracę zawodową rozpoczął 1 października 1977 roku jako stażysta w Klinice Chirurgii Ogólnej w Bydgoszczy, która była wówczas częścią Zespołu Nauczania Klinicznego gdańskiej Akademii Medycznej w Bydgoszczy. W roku 1978 uzyskał etat młodszego asystenta. W 1983 roku na Akademii Medycznej w Gdańsku obronił pracę doktorską pt. "Ocena przydatności badań ultradźwiękowych u osób narażonych na przewlekłe działanie wibracji". Odbył wiele staży zagranicznych, m.in. w 1988 roku otrzymał 3-letnie stypendium na podjęcie badań w zakresie biologii naczyń na University of Washington w Seattle w Stanach Zjednoczonych. W trakcie pobytu w USA prof. dr hab. Arkadiusz Jawień wygrał konkurs na stanowisko ordynatora Oddziału Chirurgii Ogólnej w Szpitalu Wojewódzkim w Bydgoszczy, które objął 2 grudnia 1991 roku. W roku 1993 w miejsce Oddziału Chirurgii Ogólnej powołano Katedrę i Klinikę Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Bydgoszczy, którą prof. dr hab. Arkadiusz Jawień prowadził do 31 grudnia 2011 roku. W styczniu 2012 roku wraz z częścią zespołu naczyniowego przeniósł się do Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 w Bydgoszczy, gdzie utworzył Katedrę i Klinikę Chirurgii Naczyniowej i Angiologii, którą kierował do 2024 roku. Profesor specjalizuje się w chirurgii ogólnej, naczyniowej i angiologii. Jego główne zainteresowania naukowe to chirurgia wewnątrznaczyniowa, badania przesiewowe w tętniaku aorty brzusznej, leczenie zakażonych protez naczyniowych, stopa cukrzycowa, zespół pozakrzepowy, leczenie ran przewlekłych. Wprowadził w regionie nowoczesne leczenie tętniaków piersiowo-brzusznych za pomocą tzw. stentgraftów branchowanych, co pozwoliło włączyć Bydgoszcz do jednego z trzech najbardziej aktywnych ośrodków chirurgii wewnątrznaczyniowej w Polsce. Jednocześnie prof. dr hab. Arkadiusz Jawień jest dyrektorem Centrum Kształcenia w Języku Angielskim Collegium Medicum UMK. Był wieloletnim redaktorem naczelnym czasopisma "Acta Angiologica", aktualnie jest redaktorem naczelnym czasopisma "Leczenie Ran". Jest autorem lub współautorem ponad 300 prac naukowych. W 2013 r. jako jedyny Polak w historii został wybrany członkiem zarządu Europejskiego Towarzystwa Leczenia Ran (European Wound Management Association – EWMA). W późniejszych latach został także prezesem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej (2018-2020) oraz prezydentem European Society for Vascular Surgery (2015). W latach 2010-2012 pełnił funkcję Ambasadora Regionu, a w 2013 roku został Mistrzem Mowy Polskiej, a w roku 2018 otrzymał Bydgoski Autograf.  

Prof. dr hab. Jan Kopcewicz urodził się w 1940 r. w miejscowości Brzyska, pow. Jasło. Maturę zdał w 1956 r. w II Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu. W tym samym roku zaczął studiować biologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Studia ukończył w 1961 r., specjalizując się w zakresie fizjologii i biochemii roślin, a następnie po studiach podjął pracę jako asystent w Katedrze Fizjologii Roślin UMK. Rozprawę doktorską na podstawie pracy "Studia nad endogennymi giberelinami i inhibitorami wzrostu w rozwoju sosny zwyczajnej (Pinus silvestris L.)" obronił w 1968 r., a habilitował się w roku 1972 podstawie rozprawy "Studia nad fizjologiczną rolą hormonów estrogennych w procesach wzrostu i rozwoju roślin". Tytuł profesora nauk biologicznych otrzymał w 1980 roku. Działalność naukowa prof. Jana Kopcewicza dotyczy fizjologicznych i molekularnych mechanizmów wzrostu i rozwoju roślin. Jest on autorem ponad 200 rozpraw i artykułów naukowych drukowanych w czasopismach zagranicznych i krajowych. Jest także autorem i współautorem pięciu książek naukowych, przede wszystkim zaś podstawowego podręcznika polskiego "Fizjologia roślin", którego jest współautorem i redaktorem naukowym kolejnych wydań. Brał udział w pracach badawczych nad rolą fitochromu i naturalnych regulatorów wzrostu w kontroli fotoperiodycznej indukcji kwitnienia. Pod jego kierunkiem 14 osób uzyskało doktoraty, a 186 osób magisteria. Był recenzentem 14 przewodów profesorskich, 18 habilitacyjnych i 28 doktorskich. Przebywał wielokrotnie na długo- i krótkoterminowych stażach naukowych, między innymi w Cornell University, Michigan State University, Wake Forest University, U.S. Department of Agriculture w USA oraz w wielu uniwersytetach europejskich. W czasie pracy na UMK pełnił szereg funkcji organizacyjnych. W latach 1975–1981 był dyrektorem Instytutu Biologii i Ochrony Środowiska. W latach 1996–1999 oraz 2005–2008 był dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi. W roku 1981 został prorektorem, a w latach 1982–1984, 1987–1990 oraz 1999–2005 czterokrotnie sprawował funkcję rektora UMK. Profesor Jan Kopcewicz jest wieloletnim członkiem Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin oraz Komitetu Botaniki PAN, członkiem Rad Naukowych Instytutu Fizjologii Roślin i Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk. Jest członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej Roślin, członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego oraz licznych stowarzyszeń międzynarodowych. W 2011 roku został wyróżniony "Convallaria Copernicana" Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. 

Prof. dr hab. Mariusz Wysocki urodził się w Gdańsku w 1952 roku. Ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Gdańsku (1977). Na uczelni gdańskiej napisał pracę doktorską zatytułowaną "Zachowanie się antygenu karcynoembrionalnego i alfafetoproteiny w surowicy krwi dzieci zdrowych oraz w wybranych stanach chorobowych"  (1984). Rozprawę habilitacyjną pod tytułem "Analiza rozwoju dzieci chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną oraz wpływu leczenia przeciwnowotworowego na wydzielanie hormonu wzrostu i czynność gruczołu tarczowego" obronił na Akademii Medycznej w Bydgoszczy (1994). Prof. uczelniany od 2001, prof. od 2001 r., prof. zw. od 2004 r. Specjalizację I stopnia z pediatrii uzyskał w 1980 roku, a II stopnia – w 1984 roku. Odbył staże w Samodzielnej Pracowni Immunologii AM w Gdańsku, Klinice Hematologii i Chorób Rozrostowych Instytutu Pediatrii Akademii Medycznej w Warszawie, University Hospital w Kopenhadze (stypendium rządu duńskiego), Postgraduate Medical School w Paediatric Clinic w Bratysławie (Słowacja) oraz w University Hospital Queen's Medical w Centre w Nottingham (Anglia). W latach 1977-1981 był kolejno stażystą, asystentem i starszym asystentem w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Bydgoszczy, w tym w Szpitalu Dziecięcym (1977-1981). Pracował jako starszy asystent w Klinice Chorób Dzieci w bydgoskiej Filii AM w Gdańsku, od 1985 r. jako adiunkt w Katedrze i Klinice Pediatrii, Hematologii i Onkologii już samodzielnej AM w Bydgoszczy (dodatkowo kierownik Pracowni Cytometrii Przepływowej). W latach 2000-2022 był kierownikiem Katedry i Kliniki Pediatrii, Hematologii i Onkologii. Był prodziekanem Wydziału Lekarskiego (1999-2002) i pełnomocnikiem rektora ds. klinicznych i kształcenia podyplomowego Collegium Medicum w Bydgoszczy (2008-2012). Zajmował się oceną wyników leczenia chorób nowotworowych u dzieci, zakażeniem wirusem zapalenia wątroby  typu B i C u dzieci z chorobą nowotworową, opornością komórek nowotworowych na cytostatyki oraz immunologią kliniczną. Twórca jednego z największych ośrodków przeszczepu szpiku kostnego dla dzieci w Polsce północnej. Członek Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Współpracował z fundacją Iskierka – organizacją pożytku publicznego działającą na rzecz dzieci z chorobą nowotworową. Był zaangażowany w działalność 17. Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, której tematem było wczesne wykrywanie chorób nowotworowych u dzieci. Wyróżniony nagrodą Bydgoszczanin Roku oraz Bydgoskim Autografem (2021). Członek Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego (w Zarządzie Oddziału Bydgoskiego 1992-1999), współzałożyciel i członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Onkologii i Hematologii Dziecięcej (1999-), International Society of Paediatric Oncology, Międzynarodowego Towarzystwa Onkologów Dziecięcych (SIOP), Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Cytometrii, Polskiego Towarzystwa Endokrynologów Dziecięcych, Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego oraz Towarzystwa Pomocy Dzieciom (współzałożyciel i członek Zarządu Koła Pomocy Dzieciom z Chorobą Nowotworową). Uhonorowany Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką "Za wzorowa pracę w Służbie Zdrowia", laureat nagród rektorskich oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. Autor niemal 300 publikacji naukowych i ponad 500 opracowań zjazdowych. Współautor rozdziałów w "Onkologii i hematologii dziecięcej" oraz współredaktor monografii "Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne - dziecko w zdrowiu i chorobie".